ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ေသာ နာရီတစ္လံုး

တခါက ေတာရြာတရြာမွာ လယ္သမားၾကီး တစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူဟာအလြန္သေဘာေကာင္းျပီး ေဖာ္ေရြတတ္တယ္။ ေနာက္ျပီး သံေယာဇဥ္လဲၾကီးတယ္။တေန႕မွာ သူအရမ္းတန္ဖိုးထားတဲ့ နာရီေလးဟာ စပါးက်ီေတြထားရင္း ႏြားတင္းကုတ္ထဲမွာ က်ေပ်ာက္သြားတယ္။ နာရီက တန္ဖိုးမရွိလွေပမယ့္ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဝတ္ဆင္လာခဲ့တာျဖစ္ေတာ့ သူ႕မွာယူက်ံဳးမရျဖစ္ရတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့နာရီေလးကို ေတြ႕ဖို႕တေနကုန္ရွာေဖြခဲ့တယ္။ သူဘယ္လိုပဲ ရွာေဖြေပမယ့္ အဲဒီနာရီကို ျပန္မေတြ႕ရဘူး။ 
ဒီလိုနဲ႕ ညေနေရာက္တဲ့အခါ ကေလးငယ္ေတြဟာ တင္းကုပ္ေဘးမွာ လာျပီး ေဆာ့ကစားၾကတယ္။ ကေလးေတြရဲ႕အသံကိုၾကားလိုက္တဲ့အခါ အၾကံတခုရသြားတယ္။သူတေယာက္ထဲရွာတာထက္စာရင္ လူေတြအမ်ားၾကီးနဲ႕ ရွာရင္ေတြ႕ဖို႕အခြင့္အလန္း ပိုမ်ားမယ္ေပါ့။ ဒီလိုေတြးမိျပီး ကေလးငယ္ေတြကို ေခၚျပီး အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပလိုက္တယ္။ နာရီေတြ႕တဲ့သူကို ထိုက္ထိုက္တန္တန္ဆုခ်မယ္လို႕ မက္လံုးေပးလိုက္တယ္။ ဆုခ်မယ္လည္းသိေရာ ကေလးတသိုက္ဟာ "ေဟး"ကနဲေအာ္ျပီး ဝမ္းသာအားရ လိုက္ရွာၾကတယ္။ 

ဒီလိုနဲ႕အခ်ိန္ေတြ တျဖည္းျဖည္းကုန္ဆံုးလာျပီး ညေရာက္ျပီး ေမွာင္သထက္ေမွာင္လာတယ္။ ဝမ္းသာအားရလိုက္ရွာေနတဲ့ကေလးတသိုက္ဟာ မေတြ႕တဲ့အဆံုး တျဖည္းျဖည္းစိတ္ညစ္လာျပီး ေနာက္ဆံုးမွာအရံႈးေပးလိုက္တယ္။ ကေလးတသိုက္ဟာ လယ္သမားၾကီးကို သူတို႕မရွာနိုင္ေတာ့တဲ့ အေၾကာင္း ေျပာျပီး ထြက္သြားၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ကေလးတစ္ေယာက္ဘဲ တင္းကုပ္ေဘးမွာ က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။ ထိုကေလးကိုျမင္တဲ့အခါ လယ္သမားၾကီးက အံ့ၾသျပီး ေမးပါတယ္။ 
"လူကေလး၊ မင္းမျပန္ေသးဘူးလား။ မင္းသူငယ္ခ်င္းေတြေတာင္ ျပန္သြားျပီ။ဘာလို႕ ေနရစ္ခဲ့တာလဲ"

ကေလးငယ္က "ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္တၾကိမ္ ထပ္ရွာၾကည့္ပါဦးမယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေနာက္ထပ္အခြင့္အေရးတခုေပးပါ"လို႕ ေတာင္းဆိုတယ္။ 
ဒီစကားၾကားတဲ့အခါ လယ္သမားၾကီးဟာ ဝမ္းသာအားရခြင့္ျပဳေပးတယ္။ ဒါေပမယ့္ တဖက္မွာလဲ ဒီေလာက္လူအမ်ားၾကီးရွာတာေတာင္မေတြ႕တဲ့ နာရီတလံုးကို တေယာက္ထဲရွာရံုနဲ႕ ေတြ႕နိုင္ပါ့မလား သံသယရွိတယ္။ 
သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ကေလးငယ္ဟာ ႏြားတင္းကုပ္ထဲဝင္ျပီး ခဏေနေတာ့ ျပန္ထြက္လာတယ္။ သူ႕လက္ထဲမွာ မေတြ႕နိုင္ေတာ့ဘူးလို႕ ယူဆထားတဲ့ နာရီေလးကို ျပန္ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ အဲဒီအခါ လယ္သမားၾကီးဟာ အရမ္းအံ့အားသင့္သြားျပီး ဝမ္းသာအားရေမးတယ္။ လူအမ်ားၾကီးရွာခဲ့တဲ့ နာရီကို တေယာက္ထဲျပန္ေတြ႕ေအာင္ ဘယ္လိုရွာခဲ့သလဲ သိခ်င္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအခါ ကေလးငယ္က ျပံဳးျပျပီး ျပန္ေျဖပါတယ္။ "ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွမလုပ္ခဲ့ပါဘူး။ ေျမၾကီးေပၚကို လက္ေထာက္ျပီး နာရီကထြက္လာတဲ့ စကၠန္႕သံကို နားေထာင္ရံုပါပဲ။ ခုနက လူေတြအမ်ားၾကီး ဆူေနေတာ့ ဘာမွမၾကားခဲ့ရဘူး။ အခုတေယာက္ထဲ ဆိတ္ျငိမ္ေနေတာ့ သြားေနတဲ့စကၠန္႕သံကို ေကာင္းေကာင္းၾကားရပါတယ္။ အဲဒီနည္းနဲ႕ ဒီနာရီကို ေတြ႕ခဲ့တာပါ" 
လယ္သမားၾကီးဟာ အသက္ငယ္ငယ္နဲ႕ ဥာဏ္ပညာထက္ျမက္တဲ့ကေလးငယ္ကို အလြန္သေဘာက်သြားျပီး ေကာင္းေကာင္းဆုခ်ခဲ့ပါတယ္။စိတ္ကူးေကာင္းတဲ့ လူတေယာက္ဟာ စိတ္ကူးမေကာင္းတဲ့ လူ၁၀ေယာက္ထက္ ပိုမိုအသံုးဝင္ပါလားဆိုတာ သူသေဘာေပါက္သြားတယ္။ တခါတရံလူ႕ဘဝၾကီးက ဆန္းက်ယ္လွပါတယ္။ ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟေတြ ဖံုးလႊမ္းေနတဲ့ကမာၻၾကီးမွာ အမွန္တရားေတြ လိုက္ရွာဖို႕၊ေျဖရွင္းဖို႕ အပူတျပင္း ႁကိဳးစားတတ္ၾကတယ္။အထူးသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြဟာ ကိစၥတခုကို ေဒါသနဲ႕ေျဖရွင္းခ်င္ၾကတယ္။ စိတ္ေအးေအးထားျပီး ျပႆနာကို မေျဖရွင္းၾကဘူး။  ဒါ့ေၾကာင့္ ဘယ္ေတာ့မွ အမွန္ကို မေတြ႕ၾကဘူး။ တကယ္လိုအပ္တာက ကၽြန္ေတာ္တို႕စိတ္မွာ ျငိမ္သက္ေနတဲ့ပတ္ဝန္းက်င္တခု ရွိဖုိ႕ပါပဲ။ တကယ့္ကို တခုတည္းပါ။ ျပႆနာတခုေပၚလာတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ စိတ္ကို နည္းနည္းေလာက္ ျငိမ္ေအာင္ ထားၾကည့္ပါ။ အေျဖက သင့္လက္တကမ္းအကြာမွာပဲရွိေနတာကို ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ 

ေရာင္နီသစ္

၂၈.၉.၁၃

(the missing watchကို ခံစားေရးဖဲြ႕ပါသည္။)